تبارنامه و پایان ِ کار ِ خدایان

"اورانوس" و"کرانوس" دو بزرگ خدای اساطیر یونان هستند، اولی نیا و دومی پدرِزئوس خدای خدایان بود. فرزندان چون اورانوس را بی رحم و سَبُع یافتند براو شوریده ویرا فرو کشیده با دَگنگ کوفتند و با پالهنگ بسته اخته گردانیدند تاوی از این درد و اندوه جانسپرد. کرانوس چون جای وی گرفت وچندی بروی گذشت او نیز از جانب زئوس بدان بلادچارآمد که به سرِپدرش آورده بود ازمیان ایزدان نامیرا پرومته گرچه درنبرد باخدایان شریر سالاری زئوس را مُسَجَل کرد به موجب خودکامگی ها و هوسرانیهای زئوس با او اختلاف پیدا کرده زئوس این ایزد نامیرای طغیانگر و خیره سر را در قله‌ی کوه ِقفقاز به زنجیرمی کشد و برای اینکه عقوبتی بی پایان و جانفرسای بیابد عقابی را مامورمی کند تا روزانه از جگر او خوراک کند و این جگرهربار ازنو بروید گناه پرومته این است که نه تنها از رازی آگاه است که براساس آن یکی از پسران ِزئوس بر او خواهد شورید و ویرا ازسریر به زیرخواهد کشید و پرومته درقبال اصرارزئوس حاضربه افشای رازنیست بلکه پرومته آتش را ازبارگاه زئوس ربوده و دراختیارآدمیان ِمیرای مورد نفرت خدایان قرار داده و ازاین طریق امکان پایه گذاری اکتشافات و فنون و تمدن را به آنها داده و بعلاوه مردم خاکی را ازگوش، شنوا و از چشم بینا و از گوسفند بودگی نجات داده و از شعور برخوردار داشته و عارف نیک وبد کرده است. درافسانه هاست که سرانجام هرکول آدمی نژاد و هوشیاری یافته با تیر،عقاب ِشکنجه پیشه را میکشد و پرومته را نجات میدهد.