استهزا یا بذله گوئی؟؟؟

استهزا و بذ له گوئی دو زورق ِایستاده بر دریای ِاظهارات ِشگرف بشری هستندکه نخستین، سنگین وتیره وخشن ودومین زرین ورنگین و سبکبارودلپذیراست که همواره از سرچشمه های درخو ر توجه "هنرواخلاق" بارقه ای برآنهامیتابدواگرچه ازبندرگاه واحدی باد بان برمیکشند هریک روبه دیارخوددارند.استهزاازکارگاه ناخشنودی به آب میزند وآوازی که از درونش برمی خیزد سودای نقد نقص را در سرمیپروردولی علیرغم حقیقت ممکن خود-زبان سرد،خشن، تحقیرو انتقام و خود خواهی وتکبراست که درجزیره ی مقصد خویش در و پنجره به هرچه مدارا وسازش ودوستی است فرومیبندد.و اما زورق بذله گوئی نیز ازکارگاه ناخشنودی به آب میزند وبه انتقاد از" نقص" میپردازد ولی زبانش زبان خوش آهنگ وگرم همدردی وعفو است که ازضعف ونقص وگناه درمیگذردودرجزیره ای پهلومگیردکه درو پنجره ی باغ سرسبزوپرگل دوستی اش هماره به روی همگان گشوده است*******************************************************